Ημερομηνία ίδρυσης: 27-2-1900
Χρώματα: Κόκκινο-άσπρο
Τίτλοι:
2 Διηπειρωτικά κύπελλα (1976, 2001),
5 Κύπελλα πρωταθλητριών (1974, 1975, 1976, 2001, 2013),
1 Κύπελλο κυπελλούχων (1967),
1 Κύπελλο ΟΥΕΦΑ (1996),
24 Πρωταθλήματα (1932, 1969, 1972, 1973, 1974, 1980, 1981,
1985, 1986, 1987, 1989, 1990, 1994, 1997, 1999, 2000, 2001,
2003, 2005, 2006, 2008, 2010, 2013, 2014),
17 Κύπελλα Γερμανίας (1957, 1966, 1967, 1969, 1971, 1982,
1984, 1986, 1998, 2000, 2003, 2005, 2006, 2008, 2010, 2013, 2014),
5 Σούπερ Καπ Γερμανίας (1983, 1987, 1990, 2010, 2012),
6 Λιγκ Καπ Γερμανίας (1997, 1998, 1999, 2000, 2004, 2007).
Στάδιο: Allianz Arena(χωρητικότητα 66.000 άτομα)
Επίσημη ιστοσελίδα της ομάδας: http://www.fcbayern.de
Δείτε επίσης:
Αρχηγοί
Προπονητές
Πρόεδροι
Όλα ξεκινούν τον Φεβρουάριο του 1900 με τον Franz John, έναν Βερολινέζο,
και τα 18 ονόματα στο καταστατικό του συλλόγου, οι πρώτοι από τους μελλοντικούς
παίκτες της ομάδας. Η άνοδος της ομάδας ξεκινά το 1907 όταν οι Βayern Reds «μετακόμισαν»
στο νέο τους γήπεδο το Bayern Ground στην οδό Λέοπολντ στο Μόναχο. Η τοπική αντίπαλη ομάδα,
FC Wacker, ανακάλυψε την τροπή που θα έπαιρναν τα πράγματα με την μεγάλη σε έκταση ήττα
με 8 – 1 στον εναρκτήριο αγώνα.
Το πρώτο επίτευγμα της ομάδας ήταν μια κορυφαία διάκριση στο ποδόσφαιρο του Μονάχου και
ειδικότερα το 1910 η ομάδα ανακηρύχθηκε πρωταθλήτρια της ανατολικής περιφέρειας.
Τον επόμενο χρόνο η Bayern υπερασπίστηκε το τίτλο της χωρίς ήττες. Την εποχή εκείνη στην
ομάδα αγωνίστηκε ένας διεθνής παίκτης ο Μax “Gaberl” Gablonsky μέλος της εθνικής ομάδας της
Γερμανίας που είχε ηττηθεί από το Βέλγιο στις 16 Μαϊου 1910. Από τότε τα πράγματα άλλαξαν με
γρήγορους ρυθμούς. Το 1920 η Βayern είχε 700 μέλη και είχε αναδειχθεί σε αυτό που παραμένει
εως σήμερα: Ο μεγαλύτερος ποδοσφαιρικός σύλλογος στο Μόναχο.
Το 1926 η ομάδα κέρδισε το πρωτάθλημα νότιας Γερμανίας και το 1932 κατάφερε να κερδίσει τον
πρώτο εθνικό τίτλο νικώντας την Άϊντραχτ Φρακφούρτης με 2 – 0. Οι σκόρερ ήταν οι Rohr και
Krumm, τα «αστέρια» ήταν οι Heidkampf και Breindl και προπονητής, φυσιοθεραπευτής, οργανωτής
και μάνατζερ της ομάδας ο Richard “Little” Dombi. H ομάδα της Βayern έγινε ένα μεγάλο όνομα
στη Γερμανία αλλά μετά την προώθηση των Simetsreiter, Goldbrunner και Moll στην Ολυμπιακή Ομάδα
που έλαβε μέρος στους αγώνες του Βερολίνου το 1936, το πνεύμα του ποδοσφαίρου έπαψε να υπάρχει…
Ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος ξέσπασε και σταμάτησε τον παλμό του αθλητισμού στη Γερμανία για πολλά
χρόνια.
Μετά από αυτή τη καταστροφική περίοδο στην ιστορία το γερμανικό ποδόσφαιρο
χρειαζόταν τη δική του περίοδο για να ανασυγκροτηθεί.
Θα περάσουν εννέα χρόνια μέχρι να επιστρέψει η χαρά σε όσους αγαπούν το ποδόσφαιρο
καθώς η εθνική ομάδα της Γερμανίας επέστρεψε με το τρόπαιο από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα
στην Ελβετία. Η ομάδα του Sepp Herberger είχε κερδίσει το πρώτο παγκόσμιο κύπελλο για τη
Γερμανία νικώντας 3 – 2 την Ουγγαρία ωστόσο ήταν άσχημη εμπειρία για τον Jakob Streitle,
τον αρχηγό της Bayern, που είδε την ομάδα να κατακτά το τρόπαιο χωρίς αυτόν.
Ωστόσο πέρασε αρκετός καιρός ώσπου να γίνει σπάνιο φαινόμενο μια Εθνική Γερμανίας χωρίς
παίκτες της Μπάγερν. Το 1957 οι Κόκκινοι κατέκτησαν το Κύπελλο Γερμανίας.
Μπροστά σε 42.000 θεατές στο κατάμεστο Augsburg Rosenau Stadium ο αρχηγός της Bayern Jobst
οδήγησε την ομάδα σε νίκη με 1 – 0 εναντίον της Φορτούνα Ντύσλεντορφ.
Ωστόσο ακολούθησε μια σύντομη περίοδο χωρίς νίκες. Το 1962 το μάνατζμεντ της ομάδας ανέλαβε
ο Wilhelm Neudecker αλλά η Bayern γνώρισε μεγάλη απογοήτευση όταν το 1963 δεν της επετράπη
η συμμετοχή στη νεοσύστατη Bundesliga. Δυο χρόνια αργότερα έφτασε στο απόγειο της δόξας της
στο γερμανικό ποδόσφαιρο με προπονητή τον Tschik Cajkovski ο οποίος απεβίωσε το 1998.
Η ομάδα έμπαινε σε μια εκπληκτική περίοδο ανάπτυξης όπου «έλαμψε» το άστρο του
Franz Beckenbauer και άλλων μεγάλων ποδοσφαιριστών στην ιστορία της Bayern.
Ο Beckenbauer κατέληξε στους Κόκκινους αντί τους Μπλέ (Munich 1860) μετά από διαφωνία και
ο Τσαικόφσκι τον έβαλε τώρα στα πλέι οφ. Πίσω του έμενε ο σίγουρος Sepp Maier και μπροστά
του στην άλλη πλευρά του γηπέδου ενας ογκώδης νέος άντρας που ονομάζεται
Γκέρντ Μίλλερ (τον οποίο ο Cajkovski αργότερα αποκαλούσε «ο μικρός παχύς Μίλλερ» που έπαιζε
με τη μπάλα με αξιοπιστία.
Ηταν η εποχή που έφερε την παγκόσμια αναγνώριση για τη Bayern.
Η ομάδα τερμάτισε στη 3η θέση την πρώτη της χρονιά στη Bundesliga τη περίοδο 1965/1966.
Ο Beckenbauer και ο Maier «επιβραβεύτηκαν» με μια θέση στη εθνική ομάδα που ταξίδεψε στη
Βρετανία όπου οι προσπάθειες της ομάδας για τη κατάκτηση του παγκοσμίου κυπέλλου σταμάτησαν
στον τελικό καθώς έχασαν από την Αγγλία. Ωστόσο η ποδοσφαιρική χρονιά για τη Μπάγερν δεν
μπορούσε να περάσει χωρίς έναν τίτλο και οι παίκτες της ομάδας κέρδισαν το δεύτερο
Κύπελλο Γερμανίας νικώντας με 4 – 2 την Meidericher SV πριν το Μουντιάλ.
Τα γκολ για την Bayern πέτυχαν οι Beckenbauer, Brenninger και Ohlhauser.
Το 1967 οι Βαυαροί κατακτούν το πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο. Αμέσως μετά την νίκη στo
Κύπελλο με 4 – 0 εναντίον της Hamburg SV, η ομάδα του Μπεκεμπάουερ κατάφερε ένα είδος νταμπλ.
Ο Franz “Bull” Roth , o παίκτης που συνήθιζε να πετυχαίνει κρίσιμα γκολ και κέρδισε το
παρατσούκλι «Mr European Cup”, σκόραρε στο 109ο λεπτό και έτσι η Μπάγερν κέρδισε με 1 – 0 την
Γκλάσκοου Ρέιντζερς. Το Κύπελλο Κυπελλούχων ανήκει στους Βαυαρούς.
Το όνειρο είχε γίνει πραγματικότητα στην Νυρεμβέργη….
Το 1968 ήταν η χρονιά της αναταραχής.
Ο Branko Zebec ανέλαβε αντί του Cajkovski και έφτασε…μέχρι την απαγόρευση της κατανάλωσης μπύρας.
Παρά τις άσχημες προβλέψεις των ειδικών η ομάδα δεν αρνήθηκε στους φιλάθλους τη νίκη.
Αυτή τη φορά η ομάδα πέτυχε ένα πραγματικό νταμπλ. Κατέκτησε το πρωτάθλημα με οκτώ βαθμούς διαφορά
από τη δεύτερη Alemannia Aachen και το Κύπελλο Γερμανίας νικώντας τη Schalke.
Στο μεταξύ μια άλλη ομάδα θα κρατούσε «απασχολημένη» τη Μπάγερν για τα επόμενα χρόνια και ήταν
η Borussia Munchengladbach. Οι Gladbach Colts κατέκτησαν το πρωτάθλημα το 1970 και το 1971 νικώντας και
τις δυο φορές τη Μπάγερν.
Όταν η Μπάγερν κατέκτησε και πάλι το τίτλο το 1972 αυτή τη φορά αγωνιζόταν στο τότε νέο Ολυμπιακό Στάδιο
με προπονητή τον Udo Lattek και ήταν πολλοί οι λόγοι για πανηγυρισμούς.
Ο Gerd Muller ήταν πρώτος στους πίνακες με 40 γκολ σε μια σεζόν και η ομάδα είχε συγκεντρώσει 55:13
βαθμούς που αποτελούσαν ρεκόρ για τη Bundesliga.
Πλέον ήταν αναμενόμενο ότι η ομάδα θα κατακτούσε και το Κύπελλο Γερμανίας, όπως και έγινε νικώντας
με 2 – 1 στη παράταση την Κολωνία.
Ακολούθησαν δυο ακόμη πρωταθλήματα με τον Lattek στον πάγκο της ομάδας.
Και τότε έγινε ο πρώτος απόλυτος θρίαμβος για τη Μπάγερν.
Το 1974 κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης.
Ο Schwarzenbeck (The Cat) πέτυχε το γκολ της Μπάγερν στο παιχνίδι εναντίον της
Ατλέτικο Μαδρίτης στο τελευταίο λεπτό του έξτρα χρόνου στις Βρυξέλλες.
Έτσι ο αγώνας επαναλήφθηκε και η ομάδα του Μπεκενμπάουερ κέρδισε
με 4 – 0 (από δυο γκολ πέτυχαν οι Ούλι Χένες και Γκερντ Μίλερ).
Την ίδια χρονιά η εθνική ομάδα της Γερμανίας κατακτά το παγκόσμιο κύπελλο νικώντας την
Ολλανδία σε τελικό που έγινε στο Μόναχο. Εξι παίκτες της Μπάγερν βρίσκονταν στο γήπεδο και
γιόρτασαν τη νίκη με 2 – 1 . Ήταν οι: Maier, Beckenbauer, Schwarzenbeck, Breitner, Hoeness
και ο Muller. Δυο από αυτούς ήταν οι σκόρερ, ο Breitner με εύστοχο χτύπημα πέναλτι και
ο Μίλλερ με αξέχαστο γυριστό σουτ.
Αν και έμεινε εκτός Bundesliga μέχρι το 1980 η Μπάγερν κατέκτησε ένα ευρωπαϊκό treble.
Οι Βαυαροί κέρδισαν το 1975 το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης νικώντας με 2 – 0 τη Leeds στο
Παρίσι με σκόρερ τους Roth και Muller και ξανά το 1976 με νίκη 1 – 0 εναντίον της St. Etienne
στη Γλασκόβη με σκόρερ τον Roth. Και τις δυο φορές προπονητής ήταν ο Dettmar Cramer.
Όταν συμπληρώθηκε το τρεμπλ η Μπάγερν κατέκτησε και το Διηπειρωτικό Κύπελλο
το 1976 (οι αγώνες έγιναν εναντίον της Belo Horizonte και τα σκορ ήταν 0 – 0 και 2 – 0).
Αυτός έμελε να είναι ο τελευταίος κορυφαίος τίτλος της Μπάγερν του αιώνα.
Το 1977 ήταν χρονιά αλλαγών και μια σεζόν χωρίς τίτλους.
Ο Φρανς Μπεκενμπάουερ προσωρινά αποχαιρέτησε το σύλλογο και αγωνίστηκε στην Cosmos New York και
στο πρωτάθλημα των ΗΠΑ.
Ένα χρόνο αργότερα ο Γκέρντ Μίλλερ θα τον ακολουθήσει την άλλη πλευρά του Ατλαντικού
στο Φορτ Λοντερντέιλ.
Το 1979 στην ηλικία των 27 ετών ο Ούλι Χένες έγινε μάνατζερ στο σύλλογο αντικαθιστώντας τον
σύμβουλο του Μπεκενμπάουερ Robert Schwan. Ο Πολ Τσερνάι τοποθετεί τον Γκουίλα Λοράντ ως
προπονητή και ο πρόεδρος της ομάδας Νοιντέκερ αποχωρεί όταν ο σύλλογος απορρίπτει
τον Max Merkel ως προπονητή. Το νέο αφεντικό στην ομάδα είναι ο Willi O. Hoffman.
Ωστόσο οι καλές μέρες βρίσκονταν μπροστά.
Το 1980 ο Paul Breitner και ο νέος τότε Karl Heinz Rummenigge, το «ζευγάρι» που
ονόμαζαν περιπαικτικά ως «FC Breitnigge», οδήγησαν τη Μπάγερν στο πρώτο πρωτάθλημα μετά
από έξι χρόνια. Το 1981 το τρόπαιο επέστρεψε και πάλι στο Μόναχο.
Φέρνοντας και τα δυο χρόνια το Αμβούργο, τη Στουτγκάρδη και την Λάουτερν στη δεύτερη,
τρίτη και τέταρτη θέση.
Το 1982 κατέκτησαν το Κύπελλο με δραματικό τρόπο καθώς η Μπάγερν κέρδισε με 4 – 2 ενώ έχανε
με 0 – 2. Ο Dieter Hoeness ο οποίος αιμορραγούσε στο κεφάλι και του είχε τοποθετηθεί επίδεσμος
αγωνίστηκε έως τα τέλος και συμμετείχε σε ένα από τα γκολ.
Όμως την ίδια χρονιά στο Κύπελλο Πρωταθλητριών η Μπάγερν αποκλείστηκε καθώς έχασε με 1 – 0 από
την Αστον Βίλα.
Παράλληλα έχασε και η εθνική ομάδα της Γερμανίας στο τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου εναντίον
της Ιταλίας αν και ο Breitner μπήκε στο βιβλίο της ιστορίας ως ο μόνος Γερμανός που σκόραρε
σε δυο τελικούς παγκοσμίου κυπέλλου. Επίσης τα επιτεύγματα της Μπάγερν ήταν αναγνωρίσιμα από
όλους. Έντεκα φορές από το 1965 έως το 1981 στη Μπάγερν αγωνίστηκαν παίκτες που ανακηρύχθηκαν
ποδοσφαιριστές της χρονιάς. Ήταν οι: Βeckenbauer (4), Maier (3), Muller (2), Rummenigge και
Breitner.
Το 1983 ο Lattek επέστρεψε. Ένα χρόνο μετά η Μπάγερν κέρδισε τη Γκλάντμπαχ στη διαδικασία των
πέναλτι στο τελικό του Κυπέλλου του 1984. Το τελευταίο του πέναλτι για τη Γκλάντμπαχ εκτέλεσε
ο Λόταρ Ματέους και λίγο αργότερα «μετακόμισε» στη Μπάγερν.
Εν τω μεταξύ ο Ρουμενίγκε, που ήταν τόσο διάσημος ώστε ένα αγγλικό ποπ συγκρότημα ανέφερε
τα «σέξυ γόνατα» του σε τραγούδι, μεταγράφηκε στην Ιντερ Μιλάνου με το ιστορικό ποσό
των 11 εκατομμυρίων μάρκων.
Ένα χρόνο αργότερα με τους νέους παίκτες Soren Lerby και το νεαρό Wiggerl Kogl
η Μπάγερν κατάκτησε το πρωτάθλημα.
Ο Dr Fritz Scherer ανέλαβε χρέη μάνατζερ και το 1987 ήρθε ένας ακόμη τίτλος πρωταθλήματος.
Ωστόσο η πικρή ήττα με 2 – 1 από τη Πόρτο στο τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στη Βιέννη
κατέστρεψε το ηθικό της ομάδας.
Το 1988 ο Jupp Heynckes ανέλαβε για να «κτίσει» μια νέα ομάδα μετά τις αναχωρήσεις
των Ματέους, Μπρέμε, Εντερ, Χιουζ, Μικαελ Ρουμενίγκε και Πφαφ. Ο Heynckes έφερε στο Μόναχο
το 1989 και το 1990 τους τίτλους του πρωταθλητή και το Ευρωπαϊκό Κύπελλο συνέχισε να κοσμεί
τα γραφεία του συλλόγου. Στο μεταξύ στην αποστολή της εθνικής Γερμανίας που έγινε πρωταθλήτρια
το 1990 υπήρχαν έξι παίκτες της Μπάγερν οι: Αουγκεντάλερ, Ρόιτερ, Τον, Κόλερ, Πφλίγκερ και Άουμαν.
Ο Ηeynkes αποχώρησε τη σεζόν 1991/1992 και αντικαταστάθηκε από τον Soren Lerby.
Ωστόσο η Μπάγερν δεν κατάφερε να αποκαταστήσει τα «τραύματα» της.
Ο Εrich Ribbeck ανέλαβε τα ηνία της ομάδας, ο Φρανς Μπεκενμπάουερ και ο Καρλ Χάινς Ρουμενίγκε
οι οποίοι είχαν προσφέρει τη βοήθεια τους όποτε χρειαζόταν τώρα έγιναν αντιπρόεδροι της ομάδας.
Τη σεζόν 1993/1994 ο «Κάιζερ» ανέλαβε αντί του Ρίμπεκ και η ομάδα κατέκτησε το πρωτάθλημα.
Η εποχή του Τραπ μόλις άρχιζε…Ωστόσο αν και ο Τζιοβάνι Τραπατόνι ήταν δημοφιλής με τους παίκτες
και τους δημοσιογράφους δεν έφερε στο Μόναχο την επιτυχία. Η ομάδα τερμάτισε στην έκτη θέση του
βαθμολογικού πίνακα στη σεζόν 1994/1995 και έχασε από τον Αγιαξ στον ημιτελικό του
Ευρωπαϊκού Κυπέλλου. Στη πρωτεύουσα της Βαυαρίας φθάνει ο Όττο Ρεχάγκελ και μαζί του έρχονται
και τα νέα αστέρια όπως οι Klinsmann, Herzog και Sforza. Αλλά ο Ρεχάγκελ αποχώρησε στο δεύτερο
μισό της σεζόν παρά το γεγονός ότι η ομάδα έφτασε στο τελικό του Κυπέλλου Ουέφα μετά από δυο
αξέχαστους ημιτελικούς ενάντια στη Μπαρτσελόνα.
Το αποτέλεσμα στο πρώτο παιχνίδι στο Μόναχο έληξε με 2 – 2 και όλα έμοιαζαν ότι είχαν τελειώσει.
Ωστόσο ο επαναληπτικός αγώνας στη Βαρκελώνη εξελίχθηκε σε θρίαμβο. Οι Babbel και Witeczek πέτυχαν
τα δυο γκολ της ομάδας στις 16 Απριλίου 1996 και οι φίλοι της ομάδας ακόμα θυμούνται αυτή την ημέρα.
Ο Φρανς Μπεκενμπάουερ, πρόεδρος της Μπάγερν από το 1994, ήταν από αυτούς που βρίσκονταν στα άκρα κατά
τη διάρκεια κρίσιμων αγώνων. Εκείνη τη χρονιά μετά από τα αποτελέσματα με 2 – 0 και 3 – 1 εναντίον
της Orondins Bordeaux η Μπάγερν κατέκτησε το πρώτο Κύπελλο Ουέφα ωστόσο στη Bundesliga το τίτλο κατέκτησε
η Ντορτμουντ.
Ο Τραπατόνι επέστρεψε στην ομάδα. Δυο ακόμα χρόνια στη Μπάγερν έφερε δυο ακόμη τίτλους.
Το τρόπαιο στην Bundesliga το 1997 και το Κυπελλούχων το 1998.
Όταν ο «μαέστρος» αποχώρησε μια ολόκληρη πόλη «υποκλίθηκε» προς αυτόν από σεβασμό.
Είχε καταφέρει να κερδίσει μια θέση στη καρδιά των φίλων της Μπάγερν κυρίως με τις γεμάτες
πάθος φράσεις του όπως «Το μπουκάλι είναι άδειο. Εχουμε όλοι διαλυθεί».
Ο Οttmar Hitzfeld ήρθε στη συνέχεια και την πρώτη χρονιά έκανε μια σχεδόν τέλεια σεζόν με
την Μπάγερν. Η ομάδα κατέκτησε το 15ο πρωτάθλημα, ήταν φιναλιστ στο τελικό
του Κυπέλλου Γερμανίας και στο τελικό του Champions League.
Ωστόσο η δραματική ήττα με 2 – 1 από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στον τελικό που έγινε
στη Βαρκελώνη «εξαφάνισε» μέσα σε λίγα λεπτά τα όνειρα των Γερμανών και όλοι
είχαν την απορία: Μπορούσε την προσεχή σεζόν ο Χιτζφελντ, ο Έφενμπεργκ και η υπόλοιπη ομάδα
να κατακτήσει ότι δεν κατάφερε την προηγούμενη χρονιά και μάλιστα στα 100α γενέθλια της
Μπάγερν στις 27 Φεβρουαρίου? Το timing έμοιαζε τέλειο…
Η Μπάγερν ξεκίνησε τη νέα χιλιετία με πολύ εντυπωσιακό τρόπο.
Διεκδίκησε το Champions League, τη Bundesliga, το Διηπειρωτικό Κύπελλο
και το Κύπελλο Γερμανίας το ένα μετά το άλλο.
Η Μπάγερν έκλεισε την προηγούμενη χιλιετία με την απροσδόκητη ήττα από
τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στον τελικό του Champions League το 1999 ωστόσο
η ομάδα χτίστηκε γύρω από παίκτες όπως ο Ολιβερ Καν, ο Στέφαν Έφενμπεργκ και
ο Τζιοβάνι Ελμπερ δημιουργώντας τις βάσεις για τον επόμενο αιώνα.
Η ομάδα που ένιωσε τα αποτελέσματα της ανανέωσης και της αποφασιστικότητας
της Μπάγερν ήταν η Ρεάλ Μαδρίτης στις αρχές του 2000 καθώς οι Κόκκινοι πέτυχαν
οκτώ γκολ εναντίον των σταρς της Μαδρίτης μέσα σε ισάριθμές ημέρες.
Συγκεκριμένα το σκορ στο Μπερναμπέου ήταν 4 – 2 και στο Μόναχο 4 – 1.
Οι δυο ομάδες συναντήθηκαν και πάλι στους ημιτελικούς ωστόσο αυτή τη φορά η
Ρεάλ πήρε εκδίκηση καθώς κέρδισε με 2 – 0 στη Μαδρίτη και με 2 – 1 στο Ολυμπιακό Στάδιο
του Μονάχου. Οι παίκτες του Χιτζφλεντ μπήκαν στην τελευταία εβδομάδα της Bundesliga
δίνοντας μάχη σώμα με σώμα με την Μπάγερ Λεβερκούζεν.
Η Μπάγερ γνώρισε μια ήττα σοκ από την Unterhaching και έτσι η Μπάγερν έφτασε ακόμη
πιο κοντά στη κατάκτηση του τίτλου.
Μια εβδομάδα αργότερα οι Κόκκινοι πήραν εκδίκηση για την ήττα που γνώρισαν στον περσινό
τελικό του Κυπέλλου Γερμανίας και κέρδισαν τη Βέρντερ Βρέμης με 3 – 0 κατακτώντας το τρίτο
νταμπλ στην ιστορία του συλλόγου. Ο Όλιβερ Καν ανακηρύχθηκε παίκτης της σεζόν 1999 – 2000.
Τα καλύτερα ήρθαν τη περίοδο 2000 – 2001. Στην αρχή αποκλείστηκε γρήγορα η ομάδα από το
Κύπελλο Γερμανίας καθώς αποκλείστηκε από το Μαγδεμβούργο ωστόσο μετά από 34 αγώνες
στο πρωτάθλημα η Μπάγερν κατέκτησε τη κορυφή του βαθμολογικού πίνακα.
Και για μια ακόμη φορά η δόξα κατακτήθηκε με δραματικό τρόπο με τη σημαντική συνδρομή
του Πάτρικ Αντερσον στο τελευταίο λεπτό του αγώνα στο Αμβούργο αρπάζοντας το τίτλο από
τη Σάλκε της οποία το παιχνίδι είχε ήδη τελειώσει. Ετσι οι φίλοι της Σάλκε πανηγύρισαν
μόνο…για τέσσερα λεπτά.
Με την αισιοδοξία από την κατάκτηση του πρωταθλήματος οι Κόκκινοι ταξίδεψαν στο Μιλάνο
στις 23 Μαίου 2001 για τον τελικό του Champions League εναντίον της Βαλένθια.
Η Μπάγερν εκτελούσε αποστολές εκδίκησης όλη τη σεζόν στην Ευρώπη καθώς απέκλεισε
τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στα προημιτελικά και τη Ρεάλ Μαδρίτης με νίκες 0 – 1 εκτός
έδρας και 2 – 1 στο Μόναχο. Ο Ολιβερ Καν ηταν ο ήρωας εκείνης της αξέχαστης νύκτας στο
Μιλάνο καθώς έπιασε τρια πέναλτι στη διαδικασία των πέναλτι αφού το παιχνίδι είχε τελειώσει
με 1 – 1 μετά και τη περίοδο της παράτασης.
Η ομάδα του Μονάχου κατακτούσε το 4ο Κύπελλο Πρωταθλητριών 25 χρόνια μετά τη προηγούμενη
επιτυχία σε τελικό. Η επόμενη περίοδος 2001-2 ήταν σχεδόν απογοητευτική παρά το γεγονός
ότι η Μπάγερν κατέκτησε ένα ακόμη τρόπαιο.
Η Ντόρτμουντ και η Λεβερκούζεν τερμάτισαν πάνω από τη Μπάγερν στο πρωτάθλημα και η Σάλκε
απέκλεισε την ομάδα της Βαυαρίας στον ημιτελικό του Κυπέλλου Γερμανίας νικώντας με 2 – 0 ωστόσο
ένα γκολ του Σάμουελ Κουφούρ έδωσε τη νίκη με 1 – 0 εναντίον της Μπόκα Τζούνιορ το Νοέμβριο
του 2001 και οι Κόκκινοι έφεραν στο Μόναχο το 2ο Διηπειρωτικό Κύπελλο στην ιστορία του συλλόγου.
Η προσπάθεια για Champions League συνεχίστηκε μέχρι τα προημιτελικά οπότε η Ρεάλ Μαδρίτης έβαλε
τέλος στις Βαυαρικές ελπίδες.
Η πιο επιτυχημένη ομάδα της Γερμανίας επέστρεψε στις επιτυχίες κερδίζοντας τον τίτλο για τη
σεζόν 2002-2003 της Bundesliga αφήνοντας πίσω με 16 βαθμούς διαφορά τη Στουτγκάρδη.
Οι Κόκκινοι επικέντρωσαν το ενδιαφέρον τους στο Κύπελλο Γερμανίας το οποίο κατέκτησαν νικώντας
στο τελικό τη Καιζερσλάουτερν με 3 – 1 με πρωταγωνιστή τον Μίκαελ Μπάλακ.
Ο Μπάλακ θεωρήθηκε διάδοχος του Στέφαν Έφενμπεργκ και χαρακτηρίστηκε ως ο παίκτης της χρονιάς
καθώς συνέβαλε στο να κατακτήσει η Μπάγερν το τέταρτο νταμπλ.
Το πρώτο μελανό σημείο της επόμενης χρονιάς ήταν ο πρόωρος αποκλεισμός από το πρώτο γύρο
του Champions League από το γκολ του Ρόϊ Μακάι της Ντεπορτίβο Λα Κορούνια.
Ο Μακάι όμως στο εξής θα έπαιζε για τη δόξα της Μπάγερν.
Για να γίνεις μέλος του Συνδέσμου είναι απαραίτητη η συμπλήρωση
της αντίστοιχης αίτησης εγγραφής
(πατήστε εδώ) και
η καταβολή της ετήσιας συνδρομής.
Η διαδικασία μπορεί να γίνει είτε με την παρουσία σου στον χώρο του συνδέσμου είτε
μέσω επικοινωνίας([email protected], 6944 187 168) με τον σύνδεσμο.
Δεν υπάρχει κόστος εγγραφής.
Η ετήσια συνδρομή είναι 30€(τριάντα ευρώ).
Προσωπική κάρτα μέλους.
Δυνατότητα για εύρεσή εισιτηρίων σε αγώνες της ομάδας.
Δικαίωμα συμμετοχής και εξασφαλισμένα εισιτήρια αγώνα σε οργανωμένες εκδρομές.
Δικαίωμα συμμετοχής στις μαζικές παραγγελίες του συνδέσμου από το shop της Μπάγερν.
10% έκπτωση επί των τιμών των προϊόντων του shop του συλλόγου.
Συμμετοχή στις δράσεις και στις εκδηλώσεις του συνδέσμου.
Ένα DVD και ένα CD για τη Μπάγερν.
Δικαίωμα του Εκλέγειν και του Εκλέγεσθαι.
Από το 1994 λειτουργεί ο Σύνδεσμος Φίλων της Μπάγερν Μονάχου
(FC Bayern Fan Club Macedonia Greece) στην Ελλάδα με έδρα την Θεσσαλονίκη και
είναι ο πρώτος αναγνωρισμένος σύνδεσμος φίλων ξένης ομάδας στην Ελλάδα.
Εμπνευστές της ιδέας ήταν ο Αχιλλέας Χατζηνικολάου και ο Ευγένιος Δαδαλιάρας.
Σκοπός της δημιουργίας του συνδέσμου είναι η εξάπλωση του ονόματος της
αγαπημένης μας ομάδας στην Ελλάδα.
Όταν ιδρύσαμε τον σύνδεσμο το 1994, υπήρχε στην επικαιρότητα το φλέγον θέμα του «μακεδονικού»,
για αυτό και η επωνυμία του συνδέσμου συνιστά μεγάλη επιτυχία.
Στα 11 χρόνια λειτουργίας του Συνδέσμου έχουμε πραγματοποιήσει πολλές εκδρομές στο Μόναχο και
στους τελικούς UEFA CUP 1996, CHAMPIONS LEAGUE 1999 και 2001 και UEFA SUPER CUP 2001 καθώς και
τον Μάιο του 2012 στον τελικό του Μονάχου.
Παράλληλα όλα αυτά τα χρόνια έχουμε πραγματοποιήσει πολλές εκδηλώσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Η κορυφαία στιγμή για το Σύνδεσμο ήταν η επίσκεψη το 1996 στη Θεσσαλονίκη από τον τότε διεθνή μας
παίκτη CHRISTIAN ZIEGE (πρώτη φορά που η επίσημη Μπάγερν έστειλε παίκτη της στο εξωτερικό!) και
το 1999 η επίσκεψη του STEFAN ROHT (υπευθύνου δημοσίων σχέσεων).
Επίσης πριν από λίγες ημέρες ο πρόεδρος του Συνδέσμου Αχιλλέας Χατζηνικολάου τίμησε σε ειδική
εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη δυο ανθρώπους που «σημάδεψαν» με την παρουσία τους την ιστορία της
Μπάγερν Μονάχου, τους Giovanni Trapattoni και Andreas Brehme.
Επίσης τον Δεκέμβριο του 2007 μας επισκέφτηκε ο κ. Wolfgang Dremmler και ήταν η 3η συνολικά
επίσκεψη παράγοντα της FC Bayern στην χώρα μας και ειδικότερα στο FC Bayern Fan Club Macedonia Greece!
Τον Μάιο του 2010 παραβρέθηκαν οκτώ μέλη του συνδέσμου στη Μαδρίτη για τον τελικό του Champions League
με την Ιντερ.
Την Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011 ιδρύθηκε επίσημα η τράπεζα αίματος του συνδέσμου και
πραγματοποιήθηκε η πρώτη αιμοδοσία.
Πρόεδρος: Ηλίας Γεωργιάδης
Αντιπρόεδρος: Δημήτριος Ζουρνατζάκης
Γενικός Γραμματέας: Αθανάσιος Γραμμενίδης
Ταμίας: Χρήστος Παπαϊωάννου
Υπεύθυνος Δημοσίων Σχέσεων: Γεώργιος Προβόπουλος
Υπεύθυνοι social media: Παπαιωάννου,Γραμμενίδης, Μάρκου
Μέλη: Γιαβρίδης, Μάρκου
Επίτιμα μέλη: Karin Potthoff, Wolfgang Dremmler, Christian Ziege,
Ασημάκης Χατζηνικολάου(αριθμός μέλους στην Μπάγερν: 292),
Γιάννης Χριστόπουλος, Elsidor Bregu.
Ο σύνδεσμος φιλοξενείται στο καφέ-μπάρ Replay, το οποίο βρίσκεται στην διεύθυνση Πατριάρχου Γρηγορίου Ε' 30 (περιοχή Κων.Καραμανλή-Βούλγαρη, ανατολική Θεσσαλονίκη), όπου γίνονται οι συναντήσεις μας για να δούμε τους αγώνες της αγαπημένης μας ομάδας και να συζητήσουμε θέματα που αφορούν τον σύνδεσμο.
Ο Φραντς Μπεκενμπάουερ (Franz Beckenbauer, γεννήθηκε 11 Σεπτεμβρίου 1945), γνωστός και ως Kaizer, είναι Γερμανός πρώην ποδοσφαιριστής, προπονητής και παράγοντας του γερμανικού ποδοσφαίρου. Θεωρείται από τους σημαντικότερους ποδοσφαιριστές στην ιστορία. Ως αρχηγός της ομάδας της τότε Δυτικής Γερμανίας, οδήγησε την ομάδα στην κατάκτηση του Μουντιάλ του 1974. Ξεκίνησε την καριέρα του στην ομάδα Μόναχο 1860, από την οποία έφυγε το 1967 για την Μπάγερν Μονάχου, όπου αναδείχτηκε ως σέντερ μπακ και έγινε διάσημος. Με τη Μπάγερν αναδείχτηκε πολλές φορές πρωταθλητής και κυπελλούχος Δυτικής Γερμανίας, όπως και τρεις φορές πρωταθλητής Ευρώπης, το 1974, το 1975 και το 1976.
Ο Γκερντ Μύλερ γεννήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 1945 στο Νέρντλινγκεν, που βρίσκεται σε απόσταση 1,5 ώρας βορειοδυτικά από το Μόναχο. Ξεκίνησε στις ακαδημίες της τοπικής ομάδας σε ηλικία 9 ετών και από μικρός διακρινόταν για την ευχέρεια που είχε στο σκοράρισμα. Ως το 1963-64 σημείωσε στα μικρά πρωταθλήματα 180 τέρματα. Όπως ήταν μικρόσωμος και παχουλός δεν γέμιζε το μάτι για επιθετικός, γι’ αυτό όταν τον ρωτούσαν πού οφείλει την επιτυχία του απαντούσε ειρωνικά: «Στην πατατοσαλάτα της μητέρας μου!».
Στην Μπάγερν αρχικά δεν έγινε δεκτός με ιδιαίτερο ενθουσιασμό. Μάλιστα ο προπονητής Ζλάτκο Τσαϊκόφσκι τον απαξίωσε λέγοντας ότι δεν χρειάζεται αρσιβαρίστα αλλά ποδοσφαιριστή. Για δέκα παιχνίδια δεν τον χρησιμοποίησε καθόλου. Όμως, όταν τον χρησιμοποίησε στον αγώνα με τη Φράιμπουργκ, πέτυχε δύο γκολ. Σύντομα καθιερώθηκε και από την επόμενη σεζόν αποτέλεσε για χρόνια το σταθερό τρίο της ομάδας μαζί με τον Φραντς Μπεκενμπάουερ και τον τερματοφύλακα Ζεπ Μάγιερ. Μαζί τους κατέκτησε με την Μπάγερν 4 πρωταθλήματα Γερμανίας, 4 Κύπελλα, 3 Κύπελλα Πρωταθλητριών, ένα Κύπελλο Κυπελλούχων κι ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο. Έχει το διεθνές ρεκόρ των 66 γκολ σε 74 παιχνίδια ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Επίσης, το ρεκόρ με 40 γκολ σε μια σεζόν στη Μπουντεσλίγκα το 1971-72, οπότε κατέκτησε και το Χρυσό Παπούτσι των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.
Παράλληλα, από το 1966 αποτέλεσε σταθερό μέλος της Εθνικής Γερμανίας, με την οποία αγωνίστηκε ως το 1974 και πέτυχε 68 τέρματα σε 62 αγώνες. Μαζί της κατέκτησε το 1972 το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και το 1974 το Παγκόσμιο Κύπελλο. Στα παιχνίδια του με την εθνική γνώρισε 45 νίκες, 9 ισοπαλίες και μόνο 8 ήττες.
Το 1970 αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικού με 10 γκολ και τιμήθηκε με τη Χρυσή Μπάλα ως καλύτερος ποδοσφαιριστής στην Ευρώπη.
Ο Maier, ή αλλιώς ο "Γάτος" όπως τον φώναζαν, ήταν ένας εξαιρετικός τερματοφύλακας. Γεννήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 1944 στην περιοχή Metten κοντά στο Μόναχο. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο σε ηλικία 8 ετών στην TSV Haar, μία τοπική ομάδα της Βαυαρίας. Αρχικά αγωνίστηκε ως επιθετικός αλλά οι συμπαίκτες του και οι προπονητές του είχαν διαφορετική άποψη: "Είσαι ο πιο τεμπέλης, ο πιο αργός θα παίξεις στο τέρμα".
Τράβηξε το ενδιαφέρον των υπευθύνων των ακαδημιών της Μπάγερν για το ταλέντο του και την επιθυμία του να γίνει ποδοσφαιριστής. "Σε ηλικία 7 ετών είχα δική μου μπάλα και αισθανόμουν σαν Βασιλιάς", έλεγε με χαρά.
Το 1958 εντάχθηκε στις ακαδημίες της Μπάγερν και παρέμεινε στους Βαυαρούς μέχρι το τέλος της καριέρας του. Δεκαοχτώ ετών υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο.
Αποτελούσε την επιτομή της σταθερότητας και ξεχώριζε για τις αθλητικές του ικανότητες και την ευελιξία του. Αγωνίστηκε με σπουδαίους ποδοσφαιριστές στην Μπάγερν και την Δ. Γερμανία και δεν έριξε ποτέ τον πήχη των φιλοδοξιών του.
Τέσσερα πρωταθλήματα Γερμανίας και τέσσερα Κύπελλα, τρία Κύπελλα Πρωταθλητριών, ένα Κύπελλο Κυπελλούχων και ένα Διηπειρωτικό ήταν ο απολογισμός της καριέρας του στην Μπάγερν!
Από το 1966 μέχρι το 1979 έπαιξε σε 442 συνεχόμενα παιχνίδια πρωταθλήματος, αριθμός ρεκόρ μέχρι σήμερα στην Γερμανία. Συνολικά, αγωνίστηκε 17 χρόνια στην Μπάγερν και είχε 536 συμμετοχές!
Ψηφίστηκε τρεις φορές ο καλύτερος παίκτης του πρωταθλήματος και ο καλύτερος Γερμανός τερματοφύλακας του περασμένου αιώνα.
Έπαιζε πάντοτε με μακριά μαύρα σορτς και στο αριστερό μπράτσο του είχε δεμένο (μέσα από την εμφάνιση του) ένα δερμάτινο μαύρο φυλαχτό. Ήταν ο αγαπημένος τερματοφύλακας των Γερμανών.
Η αγωνιστική έκρηξη του συντελέστηκε στο Μουντιάλ του 1974, όταν η οικοδέσποινα Δ. Γερμανία κατέκτησε τον παγκόσμιο τίτλο με τον Maier (όπως ήταν το παρατσούκλι του) να διατηρεί την εστία του ανέπαφη σε τέσσερις αγώνες.
Ποδοσφαιρικά ξεκίνησε στην VfB Ulm αργότερα στην TSG Ulm1846, η οποία σήμερα ονομάζεται SSV Ulm 1846.
Στα 18 τού έκανε το ντεμπούτο του με την ομάδα της Μπάγερν. Έπαιζε δεξί εξτρέμ και ήταν ο γρηγορότερος παίκτης της Ευρώπης, με συνέπεια να τρέχει τα 100 μέτρα σε 11 δευτερόλεπτα.
Το 1975 στον τελικό με την Λιντς, χωρίς άμεση επέμβαση αντιπάλου, έπαθε ζημιά στο γόνατο και συγκεκριμένα στο μηνίσκο.
Συνέχισε την καριέρα του με παυσίπονα και κορτιζόνες, μέχρι που το 1978 έχασε τη θέση του στην ενδεκάδα. Την ίδια χρονιά πήγε δανεικός για το ποσό των 200.000 μάρκων στην Νυρεμβέργη, όπου εκεί είχε μόνο 11 συμμετοχές.
Το 1979 επιστρέφει στη Μπάγερν και αναλαμβάνει το πόστο του μάνατζερ. Η ομάδα του Μονάχου είχε εκείνο το διάστημα 7 εκατομμύρια μάρκα ως χρέος.
Θα πρέπει να σημειωθεί, ότι ο Χένες υπήρξε τρίτος μάνατζερ της Μπάγερν από την ίδρυση της Μπουντεσλίγκα, ενώ έφτασε φυσικά μέχρι και την προεδρία.
Το 1984 έγινε η μεταγραφή του Καρλ-Χάινς Ρουμενίγκε στην Ίντερ για 11 εκατομμύρια μάρκα και το ποσό αυτό «έσωσε» ουσιαστικά τη Μπάγερν οικονομικά. Ήταν τότε η δεύτερη μεγαλύτερη μεταγραφή, μετά από αυτή του Ντιέγκο Μαραντόνα.
O Καρλ Χάινς Ρουμενίγκε (Karl-Heinz Rummenigge) είναι πρώην ποδοσφαιριστής από τη Γερμανία, που είχε τις μεγαλύτερες επιτυχίες του με την Μπάγερν Μονάχου. Με την ομάδα της Βαυαρίας κατέκτησε το Διηπειρωτικό Κύπελλο, το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης όπως επίσης και πολλούς εθνικούς τίτλους.
Με την εθνική ομάδα της Δυτικής Γερμανίας ήταν φιναλίστ στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 και του 1986 και κατέκτησε το πρωτάθλημα Ευρώπης το 1980.
Δύο φορές του απονεμήθηκε ο τίτλος του Ευρωπαίου Ποδοσφαιριστή της Χρονιάς.
Γεννήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου του 1955 στο Λίπστατ, στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία. Έγινε παίκτης της Μπάγερν Μονάχου το 1974, προερχόμενος από την ερασιτεχνική ομάδα της Βεστφαλίας, Μπορούσια Λίπστατ και σύντομα άρχισε να ξεχωρίζει για τις ντρίπλες του.
Την περίοδο 1979/80 πέτυχε 26 τέρματα και για πρώτη φορά έγινε ο πρώτος σκόρερ στην Μπουντεσλίγκα, κατόρθωμα που θα επαναλάμβανε το 1981 και το 1984 με 29 και με 26 γκολ, αντίστοιχα.
Έχοντας σημειώσει μεγάλες επιτυχίες, το 1980 ονομάστηκε Γερμανός ποδοσφαιριστής της χρονιάς και το '80-81 κέρδισε τον αντίστοιχο ευρωπαϊκό τίτλο.
Το 1984 αποκτήθηκε από την Ίντερ αντί του ποσού- ρεκόρ των 5,7 εκατομμυρίων ευρώ. Ωστόσο, η καριέρα του στην Ιταλία αμαυρώθηκε από προβλήματα τραυματισμών και ο Ρουμενίγκε επέστρεψε στην παλιά του ομάδα στο Μόναχο.
Έπειτα από τη λήξη του συμβολαίου του αγωνίστηκε στην ελβετική Σερβέτ στη Γενεύη και η τελευταία του επιτυχία ήταν να αναδεχθεί πρώτος σκόρερ στην Ελβετία, με 24 τέρματα.
O Λόταρ Ματέους (Lothar Herbert Matthaus, 21 Μαρτίου 1961) είναι Γερμανός πρώην ποδοσφαιριστής και πλέον προπονητής ποδοσφαίρου.
Γεννήθηκε στην πόλη Έρλανγκεν στην τότε Δυτική Γερμανία στις 21 Μαρτίου 1961. Το 1990 κατέκτησε το βραβείο Χρυσή Μπάλα αλλά και το βραβείο World Soccer Player of the Year που απονέμει το περιοδικό World soccer.
Ήταν ο αρχηγός στην εθνική ομάδα Δυτικής Γερμανίας που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου το 1990. Ένα χρόνο αργότερα, ήταν ο πρώτος που ονομάστηκε επίσης Παίκτης της Χρονιάς της ΦΙΦΑ.
Έχει αγωνιστεί σε πέντε Παγκόσμια Κύπελλα (Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1982, Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1986, Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1990, Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1994, Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1998) περισσότερο από κάθε άλλο ποδοσφαιριστή και κατέχει το ρεκόρ για τα παιχνίδια από έναν και μόνο παίκτη σε παγκόσμιο κύπελλα (25 παιχνίδια).
Κέρδισε, επίσης, Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου 1980, και έπαιξε στα Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου 1984, Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου 1988, και Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου 2000. Το 1999, εξελέγη και πάλι Γερμανός ποδοσφαιριστής της χρονιάς παρά το γεγονός ότι ήταν σε ηλικία 38 ετών.
Είναι ο Γερμανός παίκτης με της περισσότερες συμμετοχές με συνολικά 150 εμφανίσεις (83 για τη Δυτική Γερμανία) και 23 γκολ για τη γερμανική εθνική ομάδα.
Γεννημένος στις 26 Σεπτεμβρίου του 1957 στο Fürstenzell, δίπλα στο Passau της Βαυαρίας. Στα 15 χρόνια παρουσίας του στα Ευρωπαϊκά γήπεδα με τα χρώματα της Μπάγερν Μονάχου και της Εθνικής Γερμανίας κέρδισε 7 πρωταθλήματα 3 κύπελλα Γερμανίας, 3 Σούπερ Κάπ Γερμανίας, 1 Παγκόσμιο Κύπελλο.Η θέση στην οποία αγωνιζόταν είναι η άμυνα. Σαν κεντρικός αμυντικός και σαν λίμπερο ήταν πραγματικός βράχος στα μετόπισθεν της ομάδας. Απο το 1984 ως το τέλος της καριέρας του ήταν αρχηγός της ομάδας μας. Επαιξε σε 404 παιχνίδια της Μπουντεσλίγκα και 89 παιχνίδια στην Ευρώπη. Ηταν μέλος της Εθνικής Γερμανίας στον χαμένο τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1986 και στην κατάκτηση του το 1990 στα γήπεδα της Ιταλίας. Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας ασχολήθηκε με την προπονητική σε ομάδες όπως η Grazer AK, 1. FC Nürnberg, Bayer Leverkusen, VfL Wolfsburg, SpVgg Unterhaching. Το 2005 αναδείχθηκε μέλος στην καλύτερη ομάδα της Μπάγερν Μονάχου. Άξιο αναφοράς η δύναμη που έβαζε στα σούτ του. Πέτυχε αρκετά τέρματα χάρη στο δυνατό και ευθύβολο σούτ. https://www.youtube.com/watch?v=0DJuaDuuaxg
Γεννημένος στις 2 Αυγούστου 1968 στο Niendorf του Αμβούργου. Αγωνίστηκε με τα χρώματα της Μπάγερν Μονάχο για 2 περιόδους. Απο το 1990 έως το 1992 και απο το 1998 έως το 2002. Μέσος με εξαιρετικές ηγετικές ικανότητες, φοβερό έυρος πάσας, δυνατό σουτ, αστείρευτές φυσικές αντοχές μα και αρκετά ευέξαπτο χαρακτήρα. Το χαρακτηριστικό του βλέμμα ήταν αυτό που του έδωσε το ψευδώνυμο Ο Τίγρης. Μέλος της ομάδας στους Ευρωπαϊκούς τελικούς το 1999 και το 2001. Σαν αρχηγός ήταν αυτός που σήκωσε το τρόπαιο του πρωταθλητή Ευρώπης στον ουρανό του Μιλάνου και επανέφερε την ομάδα στον θρόνο της. Χαρακτηριστική στιγμή όταν μέσα στο Μπερναμπέου και ενώ η ομάδα χάνει , η μπάλα πάει στην κερκίδα και τα ball boys καθυστερούν να την φέρουν και χωρίς να χάσει χρόνο πηδάει τα προστατευτικά και ανεβαίνει στην κερκίδα και παίρνει την μπάλα μόνος του απο τα χέρια των οπαδών. Έχει ψηφιστεί απο τους οπαδούς ένας απο τους καλύτερους 11 στην ιστορία της ομάδας.
Γεννημένος στις 15 Ιουνίου 1969 στην Καρλσρούη. Απο το 1994 έως το 2008 οργίασε με τα χρώματα της ομάδας μας. Οι ηγετικές του ικανότητες και το επιθετικό στυλ τερματοφύλακα που είχε του έδωσαν το ψευδώνυμο Τιτάνας. Κέρδισε 8 πρωταθλήματα Γερμανίας, 6 Κϋπελλα, 1 Κύπελλο Ουέφα, 1 Champions League, 1 Διηπειρωτικό κύπελλο. Ψηφίστηκε σαν ένας απο τους καλύτερους τερματοφύλακες όλων των εποχών. Ακόμα έχει κερδίσει τον τίτλο Καλύτερου Ευρωπαίου Τερματοφύλακα, 3 φορές καλύτερος τερματοφύλακας όλου του κόσμου, 2 φορές καλύτερος γερμανός ποδοσφαιριστής και το 2002 στο παγκόσμιο κύπελλο αναδείχθηκε ο πρώτος τερματοφύλακας που κερδίζει τη χρυσή μπάλα. Ο Καν είναι μέσα στους 5 καλύτερους τερματοφύλακες του 21ου αιώνα. Τερμάτισε την καριέρα του μετά απο 557 αγώνες της Μπουντεσλίγκα.